Blog 1

In sickness and in health, Life as we know it

Ik heb astma en ik ben er niet mee bevriend. Al jaren loop ik ermee rond en nog weet ik niet hoe ik er mee moet leven. Ja ik weet wel hoe het eventueel mogelijk zou moeten kunnen zijn. Maar hoe doe ik dat leven met astma?

Van huis uit werd mij verteld dat “ziek zijn bestaat niet” “het is vanzelf gekomen dus het zal ook wel vanzelf overgaan “ . Voor heel veel kwaaltjes is dat ook zo. Helaas voor astma geldt dat niet.

Weten dat je astma hebt en ook echt erkennen dat je astma hebt zijn verschillende zaken. Meestal kan ik het goed negeren, bagatelliseren en rationaliseren. Maar dat helpt mij en mijn lijf helemaal niet. En mijn astma gaat er ook niet van weg en is er niet mee onder controle. Het helpt mij wel om veel voor anderen te doen, mijn werk te doen, zaken af te maken. 

Door al jaren de tactiek toe te passen dat het met mijn astma wel meevalt; “ heb ik astma dan?” , is het nu zover dat ik voor acht weken op longrevalidatie ben in Davos Zwitserland ( het Nederlands astma centrum Davos) . Dat is geen vakantie al is de omgeving als een magisch sprookje. Het is hard werken en zo confronterend. Steeds wordt ik bij de feiten bepaald, je hebt al jaren astma en je conditie is niet goed.

Vandaag was net als gisteren weer een zware les in confrontatie of misschien wel conflict. Een conflict tussen willen en kunnen. Het zit zo; ik ben een geboren zwemmer. Dat gaat mij goed af en ik heb er plezier in. Maar zowel gisteren als vandaag was het halfuurtje rustig zwemmen toch veel te veel voor mijn lijf. Mijn lijf fluistert niet meer lieve woordjes naar mij alsof het verliefd is. Het schreeuwt uit frustratie en onmacht; zo gaat het niet goed! Stop! Alsof ik een vechtsport doe maar dan met een ongelijkwaardige tegenstander.

“Ik geef je een bandje. Een vriendschapsbandje, of wat je er ook maar van vind. Je mag het niet af doen. Dit bandje symboliseert jouw astma. “. Zo dan, daar zit ik dan. Het is een leuk kleurtje dat bandje, en nu weten jullie het ook. Ik heb astma! Maar ik ben er nog niet mee op mijn gemak en we zijn zeker geen vriendjes, nog niet. 

Esther van Roest
-deel 1-