2018 Stage Susan Kelder-Huttenhuis –
longarts medisch centrum Twente
Susan heeft als longarts in opleiding 3 weken stage gelopen bij het Nederlands Astmacentrum in Davos.
Profiel:
Susan Kelder-Huttenhuis:
32 jaar – Getrouwd – Moeder van 1 zoon (2 jaar) – Houdt van: Gezellig borrelen, fitness, fijne tijd doorbrengen met het gezin.
Opleidingen:
2011-2018 Opleiding Longziekten en Tuberculose Medisch Spectrum Twente
2005-2010 Opleiding Geneeskunde Rijksuniversiteit Groningen
2004 VWO Carmel Lyceum in Oldenzaal
Hoe kwam je erbij om stage te gaan lopen in het NAD?
Ik was tijdens de opleiding al bijzonder enthousiast geworden over astma en alles wat met dat ziektebeeld te maken heeft. Onder begeleiding van mijn opleider, Ilonka van Veen (Longarts MST), kreeg ik daar in het MST de moeilijk behandelbare astma patiënten te zien. Van haar, en van Saar van Nederveen (Longarts HAGA), hoorde ik over de verdiepingsstage mogelijkheid bij het NAD. Die kans heb ik aangegrepen. Ik wilde graag meer te weten komen over het centrum in Davos an sich. Mijn doel was onder andere om te kijken wat dat daar precies gebeurt, te weten te komen welke patiënten er heen gaan en voor wie het daadwerkelijk zinvol is om daarheen gestuurd te worden.
Wat was jouw indruk van het werk als longarts in het NAD?
Het is fijn dat je daar heel veel tijd hebt voor de patiënten en tijd kunt nemen om met de patiënten echt in gesprek te gaan. Je merkt dat er daardoor meer boven water komt dan in Nederland in 15 minuten mogelijk is. Ernstig astma vraagt om puzzelwerk en dat je kun je in het NAD doen, samen met een heel gespecialiseerd Astma team.
Achteraf ben ik bijzonder blij met het feit dat er op het moment dat ik begon aan mijn stagetijd in Davos er met mij een nieuwe lichting patiënten binnenkwam. Dit maakte dat ik meteen vanaf het begin af aan mee heb kunnen puzzelen wat de beste insteek zou kunnen zijn voor deze nieuwe patiënten. Ik kreeg de kans om de intakes in Davos te doen. Ik heb dus zelf mogen ervaren wat een groot pluspunt het is als je heel goed de tijd kunt nemen om uit te vinden wat er met de patiënt aan de hand is.
In die tijd dat ik in Davos zat, was er heel toevallig ook een patiënt die was verwezen door het MST.
Wat viel je op tijdens je stage in het NAD?
Ik vond het een voordeel dat er in het NAD alleen Astmapatiënten zitten en dat het dus geen revalidatiecentrum is waar ook COPD patiënten verblijven.
Daarnaast voelde het voor mij als een pluspunt dat het hele multidisciplinaire team op 1 locatie zit. De patiënt hoeft dus niet naar een andere plek voor zijn of haar fysiotherapie, bewegingsagoog of psycholoog. Alles rondom de patiënt is gecentraliseerd in 1 pand.
Opvallend vond ik de hoeveelheid MDO’s die er plaatsvonden. Elke ochtend zit het hele team bij elkaar om de patiënten terug te koppelen.
In Davos kan je veel breder naar een patiënt kijken dan dat je in Nederland doet. Doordat je bijvoorbeeld een fysiotherapeut betrekt bij de behandeling, heb je kans dat je een potentiële ademdisregulatie er al uit haalt. Coping-aspecten worden tevens heel goed in kaart gebracht. Daarnaast wordt zeker ook de impact van stress op het ziektebeeld door het multidisciplinaire team in Davos goed in kaart gebracht en begeleid.
Door de korte lijnen in het NAD en de dagelijkse MDO’s weet je van elkaar precies wie wat aan het doen is met de patiënt. Vergeleken met Nederland waar je ook wel eens iemand doorstuurt voor fysiotherapie of psychologische ondersteuning, maar je niet het 1 + 1 = 3 effect bereikt.
Wat mij ook op is gevallen dat er in het NAD veel met en voor de patiënten wordt gedaan. Er wordt onder andere gedegen onderwijs gegeven over de chronische ziekte waar mensen mee te kampen hebben. En naast fysiotherapie ook psychomotorische therapie en nog veel meer. Door deze aandacht, tijd en ruimte krijg je daar de kans om een vertrouwensband op te bouwen. Wat er toe leidt dat als patiënten daadwerkelijk benauwd zijn, je ze gerust kan stellen zodat er minder naar medicatie of andere medicatie hoeft te worden gegrepen.
Wat merkte je aan de doelgroep die een behandeling in het NAD ondergaat?
Voor sommige patiënten zijn de eerste weken zwaar. Het loslaten van het thuisfront blijkt soms lastig te zijn. Toch is het ontkoppelen van rollenpatronen die men in Nederland heeft, gunstig om totaal terug te worden geworpen op zichzelf om zo volledig aan zichzelf te kunnen werken. Er wordt in Zwitserland hard gewerkt aan het herstel en het verblijf mag daarom dus absoluut geen vakantie periode genoemd worden.
De patiënten die bij het NAD verblijven, bemerken al redelijk snel dat hun longen eindelijk tot rust kunnen komen door de hoogtegebergtebehandeling. Ze ervaren uiteindelijk ook rust van het even helemaal weg zijn van alle externe prikkels thuis. Schonere lucht en geen externe prikkels, waardoor de longen lucht krijgen en “vakantie kunnen houden”. Dit maakt dat de mensen die een hoogtebehandeling ondergaan eerder dan in Nederland geneigd zijn om naar de andere losse eindjes van hun ziektebeeld te gaan kijken en daar aan te werken. Daar was in Davos letterlijk ruimte voor. Met andere woorden: Doordat de longen van de patiënt “op vakantie zijn”, komt de patiënt eindelijk toe aan zichzelf. De patiënt ervaart daar in het NAD de rust en de veilige omgeving om dat “verstopte, onverwerkte” stuk onder ogen te komen en aan te gaan.
Wat is wat jou betreft de toegevoegde waarde van een hooggebergtebehandeling?
Chronisch ziek zijn brengt vaak met zich mee dat er een psychosociaal lijden mee gepaard gaat.
Wat ik opvallend vond om te zien is dat er veel patiënten binnenkwamen met een psychosociaal onderliggend lijden en dat na een tijd deze patiënten zienderogen opknapten. Ik heb grote vooruitgangen gezien, zowel fysiek als mentaal en dus ook op het psychische vlak bij de patiënten. Daarnaast vond ik het opvallend dat er veel patiënten binnenkwamen die al veel prednisonkuren hadden gehad en ik in Davos twijfelde of dat dat altijd nodig was geweest. Dit was voor mij een eye opener. Voortaan wil ik in Nederland de patiënt die opbelt dat het niet gaat, eerder zien op mijn spreekuur om zodoende op tijd te achterhalen wat er daadwerkelijk aan de hand is en een eventuele prednisonkuur te voorkomen.
Ik zie het NAD absoluut als meerwaarde voor de Ernstige Astmapatiënten die ondanks medicatie nog steeds exacerbaties behouden. Maar ik zie ook een plek voor de Moeilijk Behandelbare Astmapatiënten waar je niet helemaal de vinger op krijgt. De zogenaamde patiënt met losse eindjes.
Wat kan volgens jou de toegevoegde waarde van een hooggebergte-stage zijn?
Aan mijn collega longartsen in opleiding wil ik meegeven dat als je interesse hebt in ernstig astma een stage bij het NAD van toegevoegde waarde is voor je kijk op deze groep patiënten. Omdat je in Davos echt de tijd hebt om breed naar een patiënt te kijken. Zo kan je een heel goed beeld krijgen van wat ernstig astma inhoudt en hierdoor deze patiëntengroep beter in de vingers krijgen.
3 Weken stage in Zwitserland bij het Nederlands Astmacentrum Davos heeft mij een goed reëel beeld gegeven van alle mogelijkheden die het centrum deze patiënten kan bieden.
Susan is tegenwoordig werkzaam als longarts in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix Te Winterswijk. Waar ze met liefde heel veel aandacht voor de astmapatiënten heeft.
Maak kennis met ons team
Ons team staat voor u klaar. Maak kennis met ons en bekijk de teampagina.