Blog 4

In sickness and in health, Life as we know it

Terug vinden is als je iets kwijt was en het weer hebt gevonden. Het betekent vaak ook dat je er actief mee bezig bent of bent geweest. Je was op zoek naar….. Ik zelf ben de afgelopen weken en de laatste paar dagen in het bijzonder mijzelf aan het zoeken. En misschien zoek ik niet alleen om terug te vinden maar ook om opnieuw uit te vinden. Een nieuwe versie van mijzelf. Esther2.0 

Mijn oude versie van mijzelf is dat ik veel wil. Ik vind mijn oude versie wel stoer, een doener, veel voor een ander minder voor mijzelf, er kan meer bij en ga zo maar door. Dat is op zich niet slecht. In combinatie met mijn lijf welke ook nog eens astma heeft niet de meest optimale versie.

Sinds het begin van de opname in het NAD (Nederlands astmacentrum Davos) hield ik mij ten doel om mijn medicatie af te kunnen bouwen naar minimaal en mijn conditie op te bouwen naar optimaal. Wat echter redelijk snel duidelijk werd is dat die conditie opbouwen misschien wel een beetje overmoedig is. In ieder geval op de manier die ik al jaren hanteer. Gewoon vol gas gaan. Of zoals deze keer wel gedoseerd bewegen maar nog steeds niet helemaal in balans met wat mijn lijf kan en mijn hoofd wil. Met die wil is niks mis. Echter willen alleen is niet voldoende. Blijkbaar geeft mijn lijf een grens aan via signalen als benauwdheid, hoesten, vermoeidheid, slecht slapen. Mijn oude ik denkt dat ik door te bewegen en te trainen sneller weer fit ben en daardoor minder benauwd en zo meer.

Het is tijd voor een nieuwe methode. Een nieuwe versie van Esther is in de maak. Even drie dagen niet, veel minder bewegen. leren om te voelen of er energie is om iets te gaan ondernemen. En als die energie er is om te gaan bewegen of afspraken te maken, sociale contacten, kletsen naast de energie die je toch zo wie zo moet verbruiken voor wassen, aankleden, eten, dan nog een inschatting maken hoe ga je dat dan doen zonder jezelf weer uit te putten.

Het lijkt zo simpel. Gewoon voelen; hoe fit ben ik vandaag. Heb ik ergens pijntjes of ben ik benauwd, hoest ik…? Waar heb ik dan behoefte aan? Wat past er bij die gevoelens en bij dat lijf met die energie? Als je zoals ik vaak maar je lichaamssignalen overstemt dan is dat verdraaid lastig om opeens stil gezet te worden en te gaan luisteren en te voelen en bedenken hoe wil ik al die gegevens verwerken. Het is alsof ik opnieuw begin met leven. Leven met liefde voor mij en daarna ook die ander. Voor degenen die mij een beetje kennen zij zullen u kunnen vertellen dat dit mij niet makkelijk valt. 

Ik weet altijd een hoop en wil nog veel meer. Maar nu is het tijd om te voelen en te vertragen. Keuzes maken. Terug vinden wat er van nature al is, maar overstemd werd. Opnieuw uitvinden hoe ik mijn leven met die stomme ziekte het beste en zo lang mogelijk kan leven. Hard werken hier op de berg zelfs in rust.

Esther van Roest
-deel 4-